Problemy z błędnikiem
Błędnik jest częścią ucha wewnętrznego. Znajduję się w części skroniowej czaszki i zbudowany jest z trzech kanałów półkolistych. Funkcją błędnika jest odbieranie bodźców dotyczących położenia naszego ciała w przestrzeni. Dzięki zmianą położenia płynu wewnątrz kanałów półkolistych błędnika odbierane są bodźce dotyczące położenia ciała i dzięki temu możliwe jest zachowanie równowagi. Stan zapalny błędnika może prowadzić do jego dysfunkcji i przez to często dochodzi do zaburzeń równowagi. Zapalenie błędnika (zwane także zapaleniem ucha wewnętrznego) jest często powikłaniem zapalenia ucha środkowego.
Do zapalenia błędnika (łac. labyrinthitis) dochodzi zazwyczaj w drodze infekcji drobnoustrojami z ucha środkowego. Inna drogą infekcji może być także migracja czynników chorobotwórczych z krwią. Taki scenariusz jest częsty wśród pacjentów zainfekowanych wirusem różyczki, półpaśca, świnki, HSV, grypy, odry, ospy wietrznej czy HIV. Poza wirusami patogenem może być także pierwotniak z rodziny Toxoplasmosa. Bakteryjne infekcje są raczej niespotykane. Do zapalenie może dojść również w wyniku urazu mechanicznego.
W większości przypadków choroba ustępuje samoistnie. Zazwyczaj zajmuje to około kilku tygodni. Ze względu na to, że czynnikiem chorobotwórczym są zazwyczaj wirusy stosowanie antybiotyków jest bezpodstawne (antybiotyki nie działają na wirusy). Aby zredukować stan zapalny stosowane są natomiast leki sterydowe a także inhobitory histaminy. W niektórych przypadkach niezbędna okazuje się interwencja chirurgiczna. Leczenie chirurgiczne zapalenia ucha wewnętrznego może ograniczać się do założenia drenów umożliwiających odprowadzenie nadmiaru wysięku z ucha środkowego. Niekiedy wymagane są bardziej radykalne działania takie jak zabieg mastoidektomii, czyli wydłutowania wyrostka sutkowatego czy też labirynthektomię, czyli całkowite usunięcie błędnika.